Długa historia artystycznie zaprojektowanych butelek perfum

Historia zapachu jest w dużej mierze efemeryczna. W końcu aromat prasowanych lilii z brzegów Nilu czy drogocennej ambry, niegdyś wartej więcej niż złoto, trudno sobie wyobrazić, jeśli nigdy nie wąchało się tych rarytasów.

Podczas gdy zapach tych delikatnych składników perfum znika z czasem, niezliczone przykłady wykwintnych butelki perfum i pojemniki przypominają nam o historii najbardziej zaniedbywanego zmysłu. Od starożytnego Egiptu po współczesny Paryż, historia flakonów perfum jest spleciona z historią perfum. historia szklarstwa, a także szersze ruchy artystyczne i specyficzne zastosowania perfum w każdej kulturze.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o artystycznej historii flakonów perfum.

Możesz być zaskoczony długą historią flakonów na perfumy. Przewiń w dół, aby dowiedzieć się więcej o artystycznej historii tych naczyń.

Produkcja perfum w Europie rozpoczęła się w późnym średniowieczu. Gildie perfumiarzy zostały założone w celu rozwoju (i ochrony) pączkującego przemysłu, który był ściśle wspierany przez królów i ich dwory. Pod koniec XIV wieku węgierscy nadworni perfumiarze stworzyli Węgry WodaPerfumy, które łączyły tradycyjne olejki aromatyczne z alkoholem. Perfumy na bazie alkoholu zostały udoskonalone przez Włochów w XIV wieku. aqua mirabilis (cudowna woda) była silnie pachnącą miksturą. Potrzeba butelkowania tych luksusowych perfum zbiegła się w czasie z rozwijającym się weneckim przemysłem szklarskim.

W okresie późnego średniowiecza i renesansu perfumy w postaci stałej były przechowywane w pomanderach i noszone na ciele, podczas gdy perfumy w postaci płynnej były przechowywane w wykwintnych fiolkach. Wenecja stała się znana z produkcji delikatnych, cienkich szklanych naczyń w stylu znanym jako cristallo (co oznacza przezroczyste szkło). To sposób wenecki Rozprzestrzenił się w całej Europie w okresie renesansu, gdy zarówno perfumiarstwo, jak i szklarstwo zyskały na popularności. W XVI wieku włoska szlachcianka Katarzyna Medycejska została królową Francji, przywożąc ze sobą swojego osobistego perfumiarza René Florentczyka. Ustanowiła ona dworską modę na perfumy nasycone cywetem i piżmem, stymulując francuską produkcję.

Flakony na perfumy z okresu późnego średniowiecza i renesansu pokazują ożywiony luksus i stale rozwijające się techniki rzemieślników. Zraszacz perfum (powyżej) był używany do nadawania zapachu pomieszczeniu i demonstruje klasyczną wenecką technikę obróbki trzciny. Flakony perfum mogły być również znacznie mniejsze - i podobnie jak pomander - noszone przy sobie. Zapachy szlachty były często bogato zdobione, jak na przykład rzeźbiony agat i złoto wysadzane rubinami. Te osobiste perfumy były przydatne w świecie, w którym kąpiel i higiena osobista nie spełniały współczesnych standardów.

Europejskie flakony perfum z XVIII wieku były pod silnym wpływem ówczesnej mody i ruchów artystycznych. Wykonane ze szkła, porcelany, a nawet białego szkła udającego porcelanę, flakony zapachowe nie były już wyłącznym wyposażeniem bajecznie bogatych. Globalny handel i powstanie europejskiej klasy średniej zainteresowanej dobrami luksusowymi oznaczały, że komercyjnie produkowane perfumy były szerzej dostępne dla osób z dochodem do dyspozycji. Zapożyczając z neoklasycznych stylów, zwojów i złoceń rokokowego wzornictwa oraz romantycznych scen pasterskich, butelki perfum podążały za trendami artystów zarówno malarzy, jak i sztuk dekoracyjnych. Produkcja flakonów na perfumy nie ograniczała się już wyłącznie do Włoch; piękne przykłady można było znaleźć w Londynie, Wiedniu i innych miastach.

Amerykański kunszt

Szklarstwo pojawiło się w amerykańskich koloniach dość wcześnie; pierwszy warsztat powstał w Jamestown w 1608 roku. Produkcja krajowa nie dorównywała importowi aż do końca XVIII wieku. W XIX wieku masowa produkcja była coraz bardziej możliwa dzięki postępowi rewolucji przemysłowej.

W przypadku flakonów na perfumy, neoklasyczne wzory były popularne w Europie, ale amerykańscy konsumenci również rozwijali swoje własne, unikalne gusta. Te z kolei skłaniały się ku ozdobnym dekoracjom i ciętemu lub formowanemu szkłu. Jubilerzy tacy jak Louis Comfort Tiffany tworzyli luksusowe dzieła sztuki dla najbardziej zamożnych konsumentów, takie jak to flakon perfum wycięty z agatu i ozdobiony złotem i szafirami w stylu Art Nouveau.

W XX wieku niektóre z najbardziej znanych nazwisk w dziedzinie szkła i perfum zyskały reputację, która utrzymuje się do dziś. Francuski jubiler René Lalique stał się znany ze swoich flakonów perfum z matowego szkła. Wiele XX-wiecznych flakonów perfum zawierało atomizer, wynalazek z końca XIX wieku, który wytwarza delikatny strumień z cieczy. Podczas gdy marki perfum były rozpoznawalne w XIX wieku, flakony i marki stały się rozpoznawalne jako część większego środowiska mody. Doskonałym przykładem jest Chanel No. 5, zapach wprowadzony w 1921 roku przez projektantkę Coco Chanel.

Oparty na projekcie z 1924 roku, Chanel No. 5 był celowo prosty w reakcji na dzieła z ciętego szkła, takie jak Lalique. Był i nadal jest przejrzysty; bursztynowy płyn jest w pełni widoczny. W latach trzydziestych XX wieku dostępne były mniejsze rozmiary, aby ułatwić życie nowoczesnej kobiecie w podróży. Perfumy i ich charakterystyczny flakon pozostają ikonami, od wymieniania ich z imienia przez Marilyn Monroe po dzisiejsze epizody w tekstach muzycznych.

Dzisiejsze flakony perfum są mocno markowe, w przeciwieństwie do w dużej mierze anonimowych egzemplarzy z czasów starożytnych. Jednak dzięki starannemu projektowi produktu, flakon perfum pozostaje dziełem sztuki.